Juneteenth is een belangrijke viering van de zwarte bevrijding, maar ook slechts een puzzelstukje van een groter geheel. Ter gelegenheid van deze dag vertelt Black@, de belangengroep voor zwarte medewerkers van Airbnb, over hoe de wereldwijde zwarte gemeenschap tegen onderdrukking strijdt, de erfenissen uit het verleden en de overwinningen die geboekt zijn.

Onze vriend Carvel Wallace schrijft over een aantal belangrijke momenten waarop zwarte mensen in opstand kwamen en hoe die momenten het bewustzijn en begrip binnen de samenleving veranderde. We zijn erg blij met zijn artikel en hopen dat je er iets van opsteekt, maar dat het je ook motiveert om je verder te verdiepen in dit onderwerp en we op jouw steun voor de zwarte gemeenschap kunnen rekenen. Iedereen speelt namelijk een rol in de strijd voor gelijkheid. Bij deze nodigen we je uit om je bij ons te voegen.

Onderaan dit artikel staat een link naar een profiel van een lid van de Adviesraad van hosts, waarin staat wat het betekent om je ergens thuis te voelen. Ook staat er een lijst met ervaringen van hosts overal ter wereld die de zwarte geschiedenis delen door de ogen van hun gemeenschap.

Samen staan we sterk,
Black@ Airbnb

In ons allemaal leeft een diep verlangen om erbij te horen. We willen ons veilig voelen, ons geliefd voelen en ons verzorgd voelen. We hebben allemaal behoefte aan een thuis. Dit verlangen is universeel en van alle tijden. Al in 1789 werd het opgenomen in de Verklaring van de rechten van de mens en de burger, een document dat na afloop van de Franse Revolutie werd opgesteld. In artikel twee staat: "Deze rechten zijn de vrijheid, het bezit, de veiligheid en het verzet tegen onderdrukking." Het idee dat ieder mens het recht heeft om zich te verzetten tegen onderdrukking was natuurlijk niet nieuw in 1789, maar de beweging om dat recht wereldwijd vast te leggen, zoals de Franse Revolutionairen wilden doen, was dat wel.

Ondanks de lovenswaardige bedoelingen achter dit document is de dagelijkse realiteit van veel mensen heel anders. Hun recht om zich tegen onderdrukking te verzetten is verre van beschermd. Mensen die in opstand komen tegen oneerlijke behandeling worden vaak begroet met geweld en bloedvergieten door hun eigen overheid. Machthebbers willen nou eenmaal vaak alleen maar meer macht en de machtelozen kunnen vaak alleen met geweld aan de macht komen. Of zoals Frederick Douglass, de voormalige slaaf en uitgesproken tegenstander van de slavernij, het zo mooi verwoordde: "De macht geeft niets vrij zonder dat er iets geëist wordt. Dat is altijd zo geweest en zal altijd zo blijven."

In de afgelopen jaren zijn burgers in de Verenigde Staten tegen onderdrukking ten strijde getrokken. Na de politiemoord van George Floyd op 25 mei 2020 hebben er die zomer naar schatting tussen de 15 en 26 miljoen mensen deelgenomen aan protestmarsen. Daarmee is het een van de grootste protesten in de moderne Amerikaanse geschiedenis (bron: Kaiser Family Foundation, Civis Analytics, N.O.R.C., Pew).

Floyd was slechts de laatste in een lange rij van ongewapende zwarte burgers die door de politie zijn neergeschoten of gewurgd, ondanks dat er van een strafrechtelijke veroordeling of misdrijf geen sprake was. Door de overweldigende publieke reactie op deze sterfgevallen (en de video-opnames die er vaak van zijn) is er nu een wereldwijde beweging tegen politiegeweld met als doel om de werkwijze van de politie fundamenteel te veranderen.

Deze beweging gebruikt soms maatregelen die door veel mensen als een schending van de wet, wanordelijk of zelfs gewelddadig gezien worden. Brandstichting, plundering en vernieling spelen een controversiële rol in het verzet tegen wat door het volk als onderdrukking wordt ervaren. Veel mensen stellen dan ook hun vraagtekens bij deze tactieken. "Ik ben het met je eens, maar kan me niet vinden in je aanpak", is een vaak gehoorde opmerking. Het is niet gek om deze daden van verzet als impulsief, contraproductief of slecht doordacht te zien. De geschiedenis rondom maatschappelijke verandering vertelt alleen een ander verhaal.

Een krachtig verzet is een van de belangrijkste katalysatoren van zinvolle maatschappelijke verandering. Dat is altijd al zo geweest, van het oude Sparta tot de Amerikaanse Revolutie. De onderdrukte minderheden kregen hun vrijheid niet door er om te vragen, maar door de confrontatie met hun onderdrukkers aan te gaan. In het kort: je kunt je er niet voor inzetten dat iedereen zich overal ter wereld thuis voelt zonder soms de confrontatie op te zoeken.

De Black Lives Matter-beweging is meer dan een vluchtige politieke gebeurtenis. Het maakt deel uit van een eeuwenlange traditie van minderheden die in opstand komen, eerlijke en gelijke behandeling eisen en op fundamentele mensenrechten aanspraak maken. Als er sprake is van misbruik, onrechtvaardigheid en wreedheid, is er vanzelfsprekend weerstand van de mensen die een betere, veiligere wereld voor ogen hebben. Een wereld waarin we ons allemaal thuis voelen en waar mensen voor willen vechten. Of zoals auteur, revolutionair en activist Angela Davis ooit al eens zei: "Vrijheid is een permanente strijd."